ODKRYJ SEKRETY DIAMENTÓW

Zasada 4C

Każdy diament, podobnie jak ludzki odcisk palca, jest wyjątkowy i posiada indywidualne cechy. Wartość kamieni określa zasada 4C: Carat (karat), Colour (barwa), Clarity (czystość), Cut (szlif), według której wyznacza się światowe standardy jakości kamieni.

Czym jest karat?

Karat jest jednostką miary stworzona do określania masy kamieni szlachetnych. Jeden karat (1 ct) odpowiada wadze 0,2 grama. Wzorcowy 1-karatowy brylant w szlifie brylantowym okrągłym powinien mieć około 6,5 mm średnicy oraz 3,9 mm wysokości. Sama waga nie wyznacza całkowitej wartości diamentów. Dwa jednakowe kamienie, o tej samej masie karatowej, mogą różnić się wielkością i ceną, jeśli weźmiemy pod uwagę kolor, czystość i szlif każdego z nich. Fakt ten dowodzi, że diamenty o dokładnie takich samych cechach występują bardzo rzadko.

Kolor - czy ma znaczenie?

W naturze większość białych diamentów ma lekko żółtawy odcień. Standardem branżowym jest ocenianie koloru na podstawie wzorca i przypisanie mu kategorii od D (bezbarwny) do Z (jasnożółty). Im kolor bardziej zbliżony do bezbarwnego, tym wyższa klasa kamienia. Barwa diamentu jest drugą najważniejszą cechą, która bezpośrednio wpływa na wygląd brylantu.

Kamień doskonały

Przejrzystość diamentu jest miarą czystości kamienia i decyduje o wartości brylantu. Na przynależność do konkretnej klasy czystości wpływają różnego rodzaju skazy wewnętrzne, zmętnienia oraz wady powstałe w procesie powstawania naturalnych diamentów. W myśl zasady- im mniej defektów, tym wyższa klasa czystości, towarzystwa gemmologiczne posługują się charakterystyką czystości diamentów:

FL - Flawless, IF - Internally Fawless - bez skazy
VVS1, VVS2 - Very Very Small inclusions - bardzo bardzo małe inkluzje
VS1, VS2 - Very Small inclusions - bardzo małe inkluzje
Si1, Si2 - Small inclusions - małe inkluzje
I1, I2, I3 – Included - duże i liczne inkluzje

Szlif- co warto wiedzieć?

Cięcie diamentowe bardziej niż jakiekolwiek inny czynnik decyduje o wartości i wyglądzie kamienia. To właśnie szlif sprawia, że diament w końcowym efekcie staje się brylantem. Za najwyższą klasę szlifu odpowiadają trzy czynniki: precyzja cięcia, symetria i zewnętrzne wykończenie szlifu. W zależności od proporcji wyróżnia się: szlif idealny, z zachowaniem wszystkich proporcji, szlif głęboki, w którym kamień jest wąski i długi oraz szlif płytki, gdzie brylant ma postać krótkiego i płaskiego kamienia. Dobrze oszlifowany diament będzie odbijał i załamywał światło, zapewniając przy tym maksymalny blask kamienia. Tylko dzięki prawidłowej obróbce kamienia można dostrzec jego właściwą brylantację- zjawisko całkowitego odbicia światła od wewnętrznych i zewnętrznych powierzchni (faset) brylantu.

Ocena szlifu należy do najtrudniejszej części procesu wyceny wartości kamienia. Analizie podlega kształt szlifu, jego proporcje oraz wykończenie.
Ocenia się je według skali:
Excellent (Doskonały)
Very Good (Bardzo dobry)
Good (Dobry)
Fair (Zadawalający)
Poor (Słaby)
Cięcie diamentowe jest jedyną cechą diamentu, na którą bezpośrednio mają wpływ ludzkie ręce.

Rodzaje cięć diamentowych

Wśród szlifów wyróżnia się trzy typy cięć, dzięki którym otrzymuje się pożądane kształty brylantów: szlif brylantowy, szlif schodkowy oraz szlif mieszany, do którego można zaliczyć pozostałe kształty brylantów poza okrągłym.

Szlif brylantowy

Szlif brylantowy należy do najpopularniejszego szlifu diamentowego i wykonany jest z trójkątnych faset w kształcie latawca. Pełny szlif brylantowy zawiera nie mniej niż 58 faset, w którym 33 znajdują się w koronie, a pozostałe 25 - w postawie diamentu. Diamenty oszlifowane w ten sposób uzyskują okrągły kształt. Wśród szlifów brylantowych najczęściej spotykane jest cięcie okrągłe brylantowe, potocznie zwane brylantem. Oprócz szlifu okrągłego, występują także inne szlify brylantowe: owal, markiza, gruszka i serce.

OWAL

Szlif owalny (Oval) charakteryzuje się wysoką brylantacją podobną do tych, które mają okrągłe brylanty. Diamenty w szlifie owalnym mają wydłużony, eliptyczny kształt stworzony z 57-58 faset i sprawiają wrażenie większych, niż wskazywałaby na to ich masa karatowa. Kluczowym elementem oceny szlifu jest jego stosunek długości do szerokości kamienia.

OKRĄGŁY

Szlif okrągły brylantowy jest najpopularniejszym i najdokładniej opisanym cięciem brylantowym ze wszystkich znanych szlifów. Za odkryciem nowoczesnego okrągłego szlifu brylantowego stoi Marcel Tolkowsky- belgijski inżynier i szlifierz diamentów. Dzięki niemu opracowano specyfikację idealnego szlifu, który odbija promienie świetlne w taki sposób, by dawać brylantowi maksymalny blask. Zastosowanie tego cięcia ma bezpośredni wpływ na wysoką cenę diamentu, ponieważ obróbka kamienia związana jest z dużym ubytkiem masy brylantu.

GRUSZKA

Diament w szlifie gruszka (Pear) jest kombinacją szlifu okrągłego brylantowego i markizy z jednostronnym wydłużeniem, który swoim kształtem przypomina łezkę. Stosunek długości do szerokości w szlifie w kształcie gruszki wynosi 1.45-1.75, a sam kamień składa się zwykle z 57 faset. Niektóre ze szlifów mogą być zakończone tzw. francuską końcówką, przez co diament zyskuje bardziej trójkątny kształt.

MARKIZA

Markiza (Marquise) jest zmodyfikowaną wersją okrągłego brylantu o spiczastych końcach, złożoną z 57 faset. Nazwa szlifu pochodzi od Madame Marquise de Pompadour, dla której król Francji Ludwik XV poprosił o wycięcie diamentu w kształcie ust. Dzięki wydłużonemu kształtowi, szlif markizy wydaje się większy niż inne diamenty o tych samych parametrach brylantacji.

SERCE

Brylant w kształcie serca (Heart) należy do jednych z najbardziej charakterystycznych szlifów brylantowych ze względu na swój wyjątkowy wygląd. Cięcie diamentowe jest zmodyfikowanym okrągłym cięciem z trójkątnymi ściankami w kształcie latawca, ale zaokrąglonymi na krawędziach. Ten fantazyjny szlif zazwyczaj dotyczy kamieni o większej masie karatowej, ponieważ w mniejszych brylantach trudniej uzyskać precyzyjne cięcie w kształcie serca.

SZLIF Schodkowy

Diamenty o szlifie schodkowym mają trapezoidalne fasetki, które biegną równolegle do pasa diamentu, przypominając schody. Do najbardziej znanych szlifów schodkowych należy cięcie szmaragdowe i Asscher. .

EMERALD

Cięcie szmaragdowe, zwane Emeraldem, charakteryzuje się wydłużonym, prostokątnym kształtem, rzeźbionymi schodkami z prostymi liniowymi fasetkami, zwykle ułożonymi równolegle w dół kamienia. Diamenty w szlifie szmaragdowym mają mniej blasku niż diamenty o szlifie okrągłym, ale za to wykazują się szerszym spektrum światła odbitego. Szmaragdowy szlif jest tradycyjnie prostokątny, podczas gdy cięcie Asscher ma bardziej kwadratowy kształt.

ASSCHER

Diament w szlifie Asscher został zaprojektowany w 1902 roku przez Josepha Asschera i był pierwszym na świecie opatentowanym szlifem brylantowym. Pierwotny projekt miał 58 schodkowych faset, wysoką koronę i stromy pawilon ze ściętymi narożnikami. Prawie 100 lat po tym, jak powstał oryginalny szlif Asscher, do pierwotnego wzoru dodano 16 dodatkowych faset. W rezultacie powstał diament o kwadratowym cięciu, składający się z 74 faset pochłaniający światło pod każdym kątem.

SZLIF mieszany

Cięcia mieszane posiadają cechy zarówno szlifu brylantowego okrągłego, jak i szlifu schodkowego. Diamenty wykonane w szlifie mieszanym mają zazwyczaj regularny kształt. Kamieniom znajdującym się w koronie nadaje się cechy szlifu brylantowego, a kamieniom umieszczonym w podstawie- szlifu schodkowego. Do cięć mieszanych należy szlif: Princessa, Radiant i Poduszka.

PODUSZKA

Diament w szlifie Poduszka (Cushion) charakteryzuje się zaokrąglonymi rogami i większą powierzchnią faset, które mają służyć intensywnej brylantacji kamienia. Szlif poduszkowy zawiera od 58 do 64 faset i może mieć kształt zbliżony do kwadratu lub prostokąta. Współczesne szlify wzbogacone są o dodatkowy rząd faset, przez co swoim wyglądem przypominają pokruszony lód.

PRINCESSA

Princessa, zwana także szlifem księżnej, jest kwadratowym lub prostokątnym brylantem, kształtem przypominającym odwróconą piramidę z czterema ściętymi bokami. Szlif brylantowy pochodzi z lat 60. XX wieku i został stworzony przez Betazela Ambara i Israela Itzkowitza w 1980 roku. Diamenty o szlifie księżniczki wykazują wysoki stopień blasku, podobny do okrągłych brylantów, przy całkowitym odmiennym wyglądzie zewnętrznym.

RADIANT

Diament o szlifie Radiant zaprojektował w 1977 roku Henry Grossbard, dążąc do połączenia najlepszych elementów okrągłego szlifu brylantowego i szlifu szmaragdowego. Radiant swój blask zawdzięcza 70 fasetom rozmieszczonym w koronie i pawilonie brylantu. Dzięki swoim ściętym rogom, wykazuje znacznie lepszą odporność na odpryski niż inne kwadratowe brylanty. Diamenty w szlifie Radiant ocenia się pod względem współzależności między rozmieszczeniem faset w diamencie, poprawności ich kształtu oraz jakości.